Zee en strand, eind van de reis

Het laatste verslag alweer, we sluiten onze reis af met een nachtje Bangkok en dan morgen weer terug naar huis. We zijn er aan toe, al dagen droom ik van thuis en bedwing ik me om niet steeds contact met de jongens te zoeken.
Gelukkig heb ik via de weblog contact met Nederland kunnen houden, daar had ik deze reis wel behoefte aan. Iedereen die gereageerd heeft, via de weblog, de mail, de msn, sms of telefoon, heel erg bedankt! Ook degene die zijn/haar naam niet bij de reactie heeft gezet, bedankt voor het compliment!
Het is erg fijn te weten dat onze verhalen gewaardeerd worden en dat jullie meegeleefd hebben. Ik hoop dat Thailand voor jullie ook een beetje is gaan leven. Het is de moeite waard hier een keer te gaan rondreizen, ben je ooit in de gelegenheid, gewoon doen!
Voor ons was het de tweede keer in dit fijne land. Dat is voor ons wel genoeg. Buiten dat hebben we het geluk gehad twee jaar achter elkaar zo ver weg te kunnen gaan, maar in mijn glazen bol zie ik het er de komende jaren niet meer van komen. Gelukkig zijn we ook nog steeds gek op kamperen in Frankrijk.
De afgelopen dagen op Ko Lanta was een typische strandvakantie. Na de slechte start verblijven we in een prima kamer en is het weer ook helemaal prima. We crossen een paar dagen op de brommer over het eiland. Niet al te hard, het is maar een klein eiland, voor je het weet val je er af.
In het binnenland zijn veel rubberplantages, dat zorgt voor schaduwrijke bossen en een vage gelijkenis met de polder. Ook rubberbomen staan allemaal netjes op een rijtje, veld na veld na veld. De oostkust is ruig en heuvelachtig, met prachtige uitzichten op de bergen van het vasteland en alle eilandjes ertussen.
De westkust is volgepropt met resorts, guesthouses, hotels etc. Hier zie je dat Ko Lanta echt een vuilnisprobleem heeft, elk braakliggend stukje grond ligt vol plastic en andere troep. Dat is in heel Thailand wel een beetje een probleem, maar hier loopt het echt de spuigaten uit. Ook stinkt het op een aantal plekken naar vuilnis, echt goor. De stranden zijn gelukkig aardig schoon en de hotels ed houden hun terrein ook wel schoon. Vanaf ons hotel is het zo'n honderd meter naar de weg, geen pretje om langs de troep en stank te lopen.
Op zaterdag is het volgens het weerbericht de mooiste dag van de week, dus boeken we een boottocht naar Ko PhiPhi, met snorkelen en mooie baaien. We worden wakker van de regen en als we naar buiten kijken is het geen tropische bui maar een druilerige regen. De temperatuur is overigens nog steeds boven de 30 graden, dus we blijven zweten. Als we op Ko Phiphi aankomen miezert het nog steeds en het waait ook stevig. We worden in kleine longtailbootjes gezet en gaan de zee op. Ik dacht dat het tijdens ons laketour bij Khao Sok ruig was, nou, dit was ietsjes heftiger. We slingeren en schommelen over de golven en het voelt niet alsof de schipper er veel grip op heeft. Het water golft aan alle kanten de boot in en we moeten ons goed vasthouden anders vliegen we door de boot. Maar dan komen we in een baai, waar de wind wegvalt en we een halfuurtje heerlijk kunnen zwemmen. Door het weer is er voor snorkelen helaas te weinig zicht. Hierna trotseren we weer de ruige zee (no worry, zegt de gids steeds, maar hij zegt het te vaak en lacht me te krampachtig...). We komen in weer een baai, Maya Beach. Hier zijn allerlei films opgenomen en het is inderdaad prachtig. Als je de 40 speedboats, 10 cruiseschepen, 25 longtails en honderden mensen wegdenkt is het echt paradijs. Spierwit zand, hoge rotsen, groene jungle, koraal en kleurige vissen overal, geweldig! We snorkelen hier een uurtje, waarbij je uit moet kijken om niet overvaren te worden, maar onder water is het redelijk stil en de vissen blijven rustig. Daarna lunchen we op het strand en voor zo'n excursie met kleine bootjes waarbij alles wat amateuristisch overkomt, is de lunch echt fenomenaal. Allerlei currys, rijst, groenteschotels en omeletten komen tevoorschijn en smaken fantastisch.
In de middag verkennen we Ko PhiPhi, een prachtig eilandje, maar zo vergeven door de toeristen (ja, ik weet het, dat zijn wij ook), dat je het eiland eigenlijk niet meer ziet. Het is intussen wel weer droog geworden en redelijk zonnig, als we naar het viewpoint klimmen om de obligate foto van Phiphi te maken, zweten we ons helemaal rot. Terug in het dorp koelen we even af in een 7/11, waar de airco altijd op z'n hoogst staat. De 7/11 is overal in Thailand, en worden door ons vooral gewaardeerd om z'n koelte (en de pinda-gepofterijst-caramelkoeken).
De overige dagen op Ko Lanta doen we niet veel. Strand, zee, zwembad, boek, fruitshake, happy hour, garnalen eten. De drie dagen die we hiermee vol maken zijn meer dan genoeg. Het is goed om even in rust te zijn, er zijn nog wel een paar dingen waar we over na moeten denken, mee in het reine moeten komen, moeten verwerken. Niet dat we tijdens de weken ervoor nergens over na denken, maar nu komt alles even vol binnen. Dan is drie dagen weer niet genoeg, maar het wordt tijd voor weer gewoon leven. Het was geweldig om zes weken samen te zijn, nu is er werk te doen, een scriptie te schrijven, kinderen op te voeden (vinden ze zelf onnodig... tuurlijk...), een sociaal leven te leven.
Vandaag zijn we met minibus en vliegtuig naar Bangkok gegaan, vannacht slapen we in een guesthouse vlak bij het vliegveld. Morgenochtend stappen we het vliegtuig in en dan staan we donderdagavond bruin en gezond op Schiphol. Een ervaring, vele foto's en nog meer herinneringen rijker!

Er volgen nog foto's bij dit verslag, maar ik zit weer achter een computer die heel raar doet.