Na regen komt zonneschijn

Het is wel raar, we zetten net het nieuws even aan en zien wat er in Japan is gebeurd. Een aardbeving en tsunami die een gevaar voor de hele Pacific gaat zijn. En dat terwijl tsunamigevaar iets is waar je op dit eiland, Ko Lanta, niet onder uit kan. Op elke hoek staat een bord waar je heen moet bij tsunamiwaarschuwing en achter ons hotel staat een enorme mast met luidsprekers om iedereen te waarschuwen. Ook al is er verder niets meer te zien van de gevolgen van 6 jaar geleden, het drukt ons wel met de neus op de feiten. Ook al is de huidige tsunami ontzettend ver bij ons vandaan, het lijkt toch ook heel dichtbij.
Voor het geval dat: we hebben een brommer onder ons raam staan en zitten nog geen 300 meter van een veilige berg af.

Maar daar denken we verder niet aan, we genieten nog even van ons laatste weekje.

In Krabi gaan we een halve dag de mangroves in met een kayak. Krabi ligt aan een rivier, vlak bij de monding met de zee en we zien aan de overkant van de rivier de mangroves liggen. Wij denken dus dat we daar gaan kayakken. Niet dus. We worden om 8 uur 's morgens opgehaald en zijn anderhalf uur onderweg om verschillende mensen op te halen en naar de mangrove 60 kilometer verderop te rijden. Als we aankomen moeten we nog een poos wachten voor we na tienen eindelijk in de kayaks kunnen plaatsnemen. Wij willen het liefst ieder een eigen kano, maar dat kan helaas niet. Gelukkig wordt deze kanotocht niet de relatiestresstest die ons kano-avontuur vorig jaar was.

Eerst varen we langs rotsen en door kloven, daarna gaan we de mangrove in. Ondanks de grote hoeveelheid kano's is de rust overweldigend, iedereen lijkt onder de indruk van de bomen in het water, de rotsblokken, de apen langs de kant, de krabben die langs de boomstammen klimmen en het water wat zachtjes tegen de bootjes klotst. Voorzichtig glijden we twee uur door deze wonderschone natuur tot we ineens weer op zee zitten. Nog een klein stukje en we zijn weer in de haven. Uiteindelijk zijn we halverwege de middag weer terug in Krabi, het is twee uur varen en vier uur rijden en wachten, maar toch is het het meer dan waard geweest.

Onze laatste week is aangebroken. We hebben besloten niet meer rond te trekken, maar de laatste week op 1 plek door te brengen, namelijk Ko Lanta. Dit eiland ligt niet ver van Krabi en hier willen we gewoon een beetje relaxen en rondhangen. Om het helemaal makkelijk te maken regelen en boeken we in Krabi al een hotel en het vervoer van deur tot deur, zowel er heen, als volgende week terug naar het vliegveld. We weten een mooie korting te bedingen en een kamer met zeezicht. Niets kan er nog misgaan.

We worden 's morgens mooi op tijd opgehaald en zijn ruim op tijd voor de ferry. De overtocht duurt twee uur en halverwege zetten we een aantal mensen af op een ander eiland. Dit eiland heeft geen haven of pier, dus de longtailbootjes komen langszij en als je naar het eiland spring je bij hen aan boord. Even voor we op Ko Lanta zijn, gaat het regenen, niet een beetje, maar een echte hoosbui. Niet echt de aankomst op een tropisch eiland die je verwacht, hoewel de temperatuur meer dan tropisch blijft.
Als we als bijna laatsten van de boot afkomen, is er geen vervoer naar ons hotel. Ik bel met de vrouw in Krabi die dit heeft geregeld en ze zegt het te gaan regelen. Zelf bel ik toch ook maar even met het hotel en na veel gedoe gaan ze een taxi sturen. Ze zeggen de boeking van de kamer niet op hun lijst te hebben staan! Een goed begin is het halve werk...
Bij het hotel laat ik mijn bon zien en krijgen we toch een kamer... aan de achterkant van het gebouw, met uitzicht op vuilnis en troep. Onder ons zijn geen hotelkamers maar woont personeel die buiten vuurtjes stoken om eten op te koken. Als we de airco aanzetten kunnen we elkaar bijna niet verstaan, zo'n herrie maakt het ding. En het regent maar door...
Na een goed gesprek bij de receptie mogen we de volgende dag naar een andere kamer.
We komen deze dag niet echt meer in een goed humeur en als we om vier uur 's nachts wakker worden van een vrachtwagen die de glasbakken komt legen ben ik in staat direct te vertrekken.
Maar dan, de volgende dag schijnt de zon. Het personeel is allervriendelijkst, het ontbijt smaakt goed, de zee is warm en de kamer die we krijgen is veel mooier dan die we hadden met een veel beter uitzicht. We huren een scooter en verkennen een deel van het eiland. Het is op sommige plekken een vieze bende, er ligt erg veel afval in de berm en alles lijkt verwaarloosd. Maar op andere plekken is het mooi, rustig en schoon. Het binnenland is heuvelachtig, groen en met mooie uitzichtpunten. De wegen zijn over het algemeen prima, alleen in het zuiden is geen asfalt en zijn sommige stukken een uitdaging om te rijden. Tussen het rijden door verkennen we iedere baai door er iets te drinken en even over het strand te lopen.

Bij ons hotel liggen we ook nog een paar uur op een ligbedje, zwemmen in zee en zien de zonsondergang. Daarna rijden we naar de andere kant van het eiland waar in het oude stadje een festival is. Dat betekent veel markt, veel eten, veel muziek, gezellig! We eten weer ouderwets van allerlei stalletjes hapjes en zitten binnen de kortste keren weer helemaal vol met heerlijke dingen. Pannenkoeken met kokos en groenten, maiskolven, kip van de bbq, rijst met kokos, visballetjes etc. Op dit festival valt pas goed op dat dit eiland vooral erg in trek is bij Scandinavische families, bijna alle toeristen zijn lang en blond en lopen met twee of meer kindertjes. Op sommige borden van restaurants staat zelfs de Zweedse vertaling. Iemand vertelt ons dat Zweden Thailand hun tweede thuisland noemen, maar dat ze alleen maar naar de eilanden gaan en sommigen hun resort niet of nauwelijks afkomen.
We zijn inderdaad in het Noorden geen Scandinaviers tegengekomen.

In onze nieuwe kamer slapen we ongestoord de hele nacht, zelfs het bed is zacht en de kussens helemaal goed. Fris stappen we na het ontbijt weer op de brommer om de rest van het eiland te ontdekken. We rijden door kurkplantages en bezoeken de mangroves aan de oostkant van Ko Lanta. We kunnen er over een betonpad doorheen lopen. Het is eb en we zien allerlei gekleurde krabben lopen, felblauwe, rode en gele. In deze mangrove kun je ook kayakken, maar dan alleen over de brede vaargeulen die er gemaakt zijn. We besluiten dat niet te gaan doen.
We steken met de pont over naar het vlakbij gelegen Kleine Ko Lanta en rijden de enige weg die dit eiland heeft heen en terug. Weer terug op het grote Ko Lanta eten we in een jetty, die hier ook in overvloed zijn.
Terug rijden we langs de kust en checken nog even een paar baaien en een paar beachbars, nog even en de fruitshakes komen mijn oren uit.
's Avonds eten we in ons eigen hotel. Op het strand staan de tafels en stoelen in het zand, onder het licht van de sterren en de maan en met wat sfeerlichtjes rondom, met op de achtergrond het zachte geluid van de branding en ver weg boven zee het weerlichten van een onweersbui, eten we vis van de bbq met bananen in kokosmelk en ijs toe. Soms is alles perfect...