Van A naar B

Maar voor we van A(msterdam) naar B(angkok) kunnen, moet er nog het een en ander gebeuren. De gebruikelijke hectiek van rugzakken pakken, laatste boodschappen doen en lijstjes checken. Dit jaar is het tot mijn verbazing Hans die aan de hand van een lijst snel en zeker zijn tas pakt. Ik loop als een kip zonder kop door alle kasten te spitten, maar uiteindelijk staat alles klaar.
We hebben nog tijd om de verjaardag van Thomas te vieren met cadeaus en taart. Negentien jaar is die lange geworden, niet te geloven, ik wordt oud en hij steeds wijzer. Maar ondanks dat overstelp ik hem en Niels met wijze raad en tips: zo draai je een stop in, zo gaat de strijkbout aan, vergeet de deur niet op slot te doen, eet ook groente, etc...
Dan hijsen we de rugzak op onze rug (oef, best zwaar) en springen in de trein naar Schiphol. Daar hebben we nog genoeg tijd om een portie bitterballen achter over te werken voor we stipt op tijd vertrekken.
Na een goede rustige vlucht waarbij we zelfs wat hebben kunnen slapen, staan we dan zomaar in Bangkok. Binnen notime zijn we door de douane en nog sneller is onze bagage gearriveerd. Bijna onthais, eigenlijk. We pinnen gelijk maar het maximum en balen eventjes van de slechte koers (vorig jaar was het een stuk beter). Maar we blijven niet hangen in het verleden, we zijn hier om te genieten en daar hoort een beetje big spenden ook bij. Als doorgewinterde reizigers scoren we nog een simkaart voor mijn telefoon, zodat ik voordelig kan bellen en dan stappen we de klamme hitte van Bangkok in.
Met de gratis shuttlebus zijn we in korte tijd op het Transportation Center, waar we de bus naar een treinstation moeten hebben. Volgens mijn info is dat bus 554, maar de meneer van bus 555 die ernaast staat zegt dat hij er ook heen gaat. Tenminste, ik denk dat hij dat zegt. Hij zegt veel yes, yes, dat moet toch goed zijn, nietwaar?
Opgevouwen op een klein stoeltje zitten we ruim een uur in de bus en zien heel Bangkok. Vooral miljoenen auto's, brommers, mensen, leuk om vanuit de bus even te aanschouwen, maar we zijn toch blij dat we verder trekken.
Uiteraard ben ik bang dat we onze halte missen, dat de vriendelijk lachende thai ons in de maling nemen of dat ze ons niet hebben begrepen. Allemaal angst voor niks, ruim voor de halte worden we gewaarschuwd, we worden geholpen met het omhangen van de rugzakken en vriendelijk nagezwaaid.
Op het treinstation kopen we kaartjes naar Ayutthaya, ca 25 cent per stuk en alvast tickets voor de nachttrein van dinsdag naar Chiang Mai. De treinrit naar Ayutthaya duurt een klein uur en gaat door slonzige wijken, veel vuil langs de lijn, schurftige honden en hordes kinderen, maar ook uitgestrekte groene rijstvelden met zwermen ooievaarachtige vogels en een soort kleine witte reigers. Ook grazen er kuddes waterbuffels in het moerassige groen tussen de palmen. Met een langzaam zakkende rode zon boven de velden, de warme wind door het raampje en een heleboel vriendelijk lachende Thai om ons heen is het een goede binnenkomer in Thailand.
We slapen in Luan Chumni, een B&B in een authentiek thais teakhouse. Het zijn 3 huisjes elk heeft 2 kamers met een terras ervoor en een badkamer beneden. Vreselijk gehorig, maar zo leuk om te zien, zo sfeervol, dat we met plezier de oordoppen weer in doen.
We lopen 's avonds een rondje door de stad en eten her en der wat op de nachtmarkten die overal zijn. Lekker rijst met kip, een soort poffertjes met inktvis en verse papaya. Het is weer genieten.

Als we 's morgens uitgerust weer opstaan, pakken we na het ontbijt de fiets om de oude tempelstad Ayutthaya te verkennen. We zien heel veel ruines in wat verwaarloosde parken. Het is lekker fietsen en het is heerlijk om een beetje te zweten en de zon op onze armen te voelen branden. We doen nog een aardige cache op het terrein van een van de uitgebreide tempelcomplexen. (voor geinteresseerden www.geocaching.com)
Op advies van onze guesthouselady gaan we lunchen op de floating market. Omdat we ondanks de kaart niet precies weten waar we zijn (goh, niks voor ons...)zijn we blij als we borden zien. Die volgen we en we treffen na vele kilometers fietsen een waar spektakel aan. In een vijver is een plankier waarop voorstellingen worden gegeven met jengelende thaise muziek en een paar clowneske ladyboys. Rondom zijn bamboevlonders waarop de eetstalletjes staan. We zitten al gauw aan de sate, loempia en pad thai te "genieten" van de voorstelling.
We fietsen weer terug en komen er na wat heen en weer fietsen achter dat we ergens anders zijn geweest dan de bedoeling was. De floating market die ons was aangeraden is heel ergens anders (goh, niks voor ons...). Maar ja, onze buik is vol, dus we besluiten het backpackersgedeelte van Ayutthaya op te zoeken waar vast een internetcafe te vinden is. Ik laat Hans achter op een leuk terras met lekkere ijskoffie. Volgens mij is het de hoogste tijd hem weer op te zoeken!